16 oktober 1990: Bezetting COVRA-kantoor uitgelekt
|
Zoeken: tegen
Uitkomsten
"Stop A-bom-proeven aan de Kruislaan"
Tientallen 'Amsterdamse mannen en vrouwen, onder wie vele jongeren' besluiten 'spontaan' de drukke Swinkelstraat in Amsterdam-Oost te blokkeren. Het gebeurt tijdens de derde demonstratie tegen Kistemaker's plannen nu onder het motto: 'Geen hulp aan de Duitse Wehrmacht'. Automobilisten zijn boos, maar, aldus De Waarheid 'toen zij echter de aard van de stagnatie ontdekten, wijzigde hun oordeel'. Na een kwartier scanderen "Stopt A-bom-proeven aan de Kruislaan" wordt de blokkade opgeheven.
Voor een Atoomvrij Nederland
In Amsterdam demonstreren duizenden onder het motto: "Voor een Atoomvrij Nederland - Geen hulp aan Duitse Revanchisten." Het is het slot van de CPN campagne rond Prof. Kistemaker die bij FOM onderzoek doet naar het verrijken van uranium in samenwerking met (of in opdracht van?) Duitse bedrijven. Al een maand lang wordt Kistemaker fel op z'n huid gezeten door de CPN en enkele dagen daarvoor had hij gepoogd het fototoestel afhandig te maken van een fotograaf van het communistische dagblad De Waarheid.
Hoewel de CPN deze acties niet als verzet tegen kernenergie ziet, zijn ze dat natuurlijk wel en tonen goed de verbinding aan tussen het militaire en het civiele gebruik van kernenergie. Het vreemde is dat de CPN zich pas eind jaren zeventig principieel tegen kernenergie uitspreekt. Deze acties (en ook die tegen de kweekreactor Kalkar jaren later waarin de CPN ook erg actief was) zijn vooral gericht tegen het mogelijk worden van de Duitse atoombom, omdat Duitsland door verrijking en kweekreactoren de beschikking krijgt over de grondstoffen voor kernwapens.
ANVJ tegen ultracentrifuge en duitse atoombewapening
Het Algemeen Nederlands Jeugd Verbond de jongeren-afdeling van de Communistische Partij Nederland (CPN) heeft in de jaarlijkse Pinksteracties ook aandacht voor "het Kistemaker projekt": de verrijking van uranium door middel van ultracentrifuges. Niet lang daarvoor is besloten dat de proeffabriek in Almelo gebouwd moet worden. De ANVJ is bang voor het project want "het stelt de Westduitse revanchisten in staat om goedkoop aan atoomwapens te komen". Maar het hoofdthema van de activiteiten, die bestaan uit een estafette naar het Zuid-Limburgse Brunssum waar het NAVO-hoofdkwartier moet komen, en een aantal demonstraties verspreidt door Nederland, is de eis van een "onafhankelijke Nederlandse politiek". In de vergunning voor de demonstratie in Utrecht op zondag 25 mei, staat dat "uitsluitend de volgende leuzen mogen worden gebruikt". Dan volgt een lijst met 14 goedgekeurde leuzen, waaronder "Ultra-centrifuge niet in Duitse handen" en "Kistemaker bommenmaker".
Tegen Verdrag van Almelo
Ongeveer 50 mensen demonstreren in Almelo tegen uraniumverrijking en het net ondertekende Verdrag van Almelo, het samenwerkingsverband tussen Duitsland, Groot-Brittannie en Nederland. Dat verdrag moet leiden tot een industriele onderneming voor de fabricage van centrifuges en de bouw van ultracentrifuge uraniumverrijkingsfabrieken. De leden van de groep 'UC-Nee' lopen vanaf het stadscentrum de 5 km naar het terrein waar de fabriek gebouwd wordt.
Demonstratie ANVJ-Pinksterkamp UCN
Een voor die tijd zeer grote demonstratie op deze eerste Pinksterdag: 2500 mensen demonstreren in Almelo. De ANJV (Algemeen Nederlands Jeugd verbond) houdt haar jaarlijkse Pinksterkamp (16, 17 en 18 mei) dit jaar op een weiland niet ver van de bouwplaats en hoewel de locatie lang van te voren en toevallig gekozen is, is het ultracentrifuge-project een speerpunt, maar wel weer op de CPN-manier. De centrale leus van het weekend: Eenheid van de jongeren: tegen de Duitse atoombewapening; geen A-bom via Almelo. Er wordt gedemonstreerd tegen de deelname van West-Duitsland in Urenco en tegen de bouw van kerncentrales net over de grens in West-Duitsland (en tegen de Amerikaanse aanwezigheid in Vietnam). "Al met al", zo wordt in de Kampkrant A-Bomba(r)st nr. 2 verslag gedaan, "een geslaagde manifestatie, die een diepe indruk heeft gemaakt op de inwoners van Almelo".
Het jaar daarvoor waren er tijdens de ANVJ-Pinksteracties (toen niet in Almelo) ook al leuzen met dit thema te vinden, zoals "Ultra-centrifuge niet in Duitse handen" en "Kistemaker bommenmaker".
Tweedehands centrifuge voor UCN
Een aantal leden van 'Urania', een groep uit Almelo en omgeving die zeer kritisch staat ten opzichte van de bouw van de Ultracentrifuge fabriek (waar uranium verrijkt zal worden) gaat op bezoek bij de fabriek. Urania biedt een tweedehands centrifuge aan en legt uit dat als de fabriek gesloten wordt, ze daarmee altijd nog aardappelpuree of iets dergelijks kunnen maken.
Urania, opgericht in april 1970, is ongetwijfeld een van de eerste antikernenergie-groepen tegen UCN/Urenco. De groep stelt zich ten doel "service verlenen aan bestaande maatschappjjkritiese aktiegroepen in Twente, die met ons de noodzaak inzien van het humaniseren van de maatschappij".
2500 bezwaarschriften tegen Borssele
Achtennegentig procent van de inwoners van drie dorpen in de omgeving van Borssele tekenen een bezwaarschrift tegen de in gebruik name van de kerncentrale. Een van de grote bezwaren is dat alle ter inzage gelegde veiligheidsrapporten in het Duits zijn. In totaal worden op 7 december 2500 bezwaarschriften tegen ingebruikname aan het ministerie van Economische Zaken aangeboden door Milieudefensie. Het totale aantal ingediende bezwaarschriften is 'niet te schatten'. En wordt door EZ een 'novum voor Nederland' genoemd. Hoewel in eerste instantie gedacht wordt dat die een flinke vertraging van het opstarten tot gevolg zal hebben, wordt al snel door gezegd dat "zeeland niet op uitstel hoeft te rekenen".
De centrale wordt in juni 1973 in gebruik genomen.
Evacuatieplan Borssele
Bewoners van Heinkenszand in de gemeente Borssele vinden 's morgens op de deurmat een brief met een deel (in het Duits) van een evacuatieplan voor een zelfde centrale als daar in aanbouw is. In Borssele is geen evacuatieplan en ook niet nodig voor het afgeven van de vergunning. De actiegroep "Borssele ad-hoc' hoopt op deze manier de bewoners in verzet te laten komen tegen de centrale.
Stencil voor kerkgangers
Bij het uitgaan van kerken in Borssele, 's Heerenhoek, Nieuwdorp, Middelburg, Vlissingen en Goes worden stencils uitgedeeld tegen de kerncentrale. Het is de eerste activiteit van het Moratorium Komitee Nederland in een week vol informatievoorziening. Het Komitee (ontstaan in Frankrijk en in veel Europese landen actief) pleit voor een moratorium van tenminste 5 jaar op het bouwen/in gebruik nemen van kerncentrales. In die periode moet er dan een serieuze discussie gevoerd worden over afremming van de energiegroei en over andere manieren om energie op te wekken.
Kalkar-heffing
In 1973 wordt het wetsontwerp 'financiering ontwikkeling snelle kweekreaktor' door min. Langman (EZ) ingediend. In maart en april wordt het behandeld in de kamer en wordt het wetsontwerp aangenomen met de stemmen van PvdA, PPR, CPN, D'66, PSP en de Boerenpartij tegen. Deze wet regelt hoe Nederland haar bijdrage aan de kweekreactor in Kalkar zal betalen: met een extra heffing van 3% op ieders elektriciteitsrekening.
Deze heffing die per 1 juli 1973 in gaat is een belangrijke accelerator in het verzet tegen kernenergie in Nederland. Al snel weigeren mensen die bijdrage te betalen en er ontstaan veel plaatselijke groepen die protesteren en verzet organiseren tegen Kalkar en de heffing. In totaal zullen duizenden mensen (en organisaties, politieke partijen en zelfs tientallen gemeenteraden) weigeren die 'kalkar-heffing' te betalen; vele individuen worden door de elektriciteitsmaatschappijen afgesloten.
De regering moet al snel bakzeil halen; al in 1974 schrijft Lubbers (minister EZ in kabinet Den Uyl) in de Energienota dat, hoewel de beslissing pas kort geleden is genomen "er nu reeds aanleiding (is) dit project en de toekomst daarvan opnieuw op zijn verdiensten te bezien". Hij kondigt aan dat de heffing per 1 januari 1977 beëindigd wordt, hoewel als einddatum 1-1-1980 wordt genoemd in de wet van 1973. Lubbers stelt ook een fonds in waar weigeraars hun geld op kunnen storten en haalt hiermee voor een deel de angel uit de strijd. Maar de kiem van een brede anti-kernenergie beweging is dan al gelegd.
In 1972, toen Nederland besloot mee te doen was het de planning dat de bouw in 1973 begon en de kweekreactor in 1978 geopend zou worden. De kosten zouden (incl. inflatie) fl. 1,5 miljard zijn. Nederland zou daarvan 212 miljoen betalen. De bouw begon op 24 april 1973 en was in 1985 voltooid. Het was wachten op de laatste vergunningen. Maar Kalkar werd, na een beslissing in 1990 van de Duitse regering om de reactor niet in gebruik te nemen, verkocht en is nu een (slecht lopend) pretpark. De totale bouwkosten worden geschat op ruim 10 miljard gulden (4, 5 miljard euro).