In Haarlem wordt huis aan huis een zo op het oog van het Bureau voorlichting van de provincie Noord-Holland afkomstige brief verspreid, met daarin de aankondiging van een oefening met een rampenplan. De folder geeft echt lijkende maar ook ridicule “wenken” in geval van een kernramp. Zo moet men een plastic slipje aan trekken ter bescherming van de genitaliën en een badmuts dragen om haaruitval te voorkomen. Dragers van een kunstgebit moeten een appel in de mond nemen. Aangezien de besmetting via het elektriciteitsnet het huis zal binnenkomen moet men alle stekkers uit de stopcontacten verwijderen. Als men met alle voorbereidingen klaar is moet men een rode vlag met een A erop voor het raam hangen. De voorlichters van de provincie krijgen ondanks de melige brief honderden telefoontjes te verwerken.

Zeventig demonstranten/es willen in het kantoor van het Gemeentelijk Energie Bedrijf in Utrecht de stroom uitschakelen. Maar omdat de actie is uitgelekt, komen ze niet binnen: de deuren zijn op slot en er staan 15 agenten voor. Dan maar een bord met een leus op de deur timmeren en een model van een kerncentrale met petroleum overgieten en in brand steken.
De actie is gericht tegen de deelname van het GEB in de GKN (Gemeenschappelijke Kerncentrale Nederland), de exploitant van de kerncentrale in Dodewaard.

Bijlagen:

Stop Borssele (in samenwerking met andere Zeeuwse en Belgische anti-kernenergiegroepen) demonstreert in de vangrails van de Rijksweg 58 tussen Vlissingen en Bergen op Zoom. Het is een stil protest tegen de atoomlobby “die alles in het werk stelt wat krom is recht te praten”. Om de paar honderd meter staat een anti-atoom-aktievoerder met een bord 'Geen kernenergie, stop Borssele'. De groepen hebben de vangrail uitgeroepen tot symbool in de strijd van de anti-kernenergie-beweging. “Stop Borssele wil de vangrail zijn op de heilloze weg, waarop kernenergie ons voert”.
In totaal worden bij de actie 38 mensen door de politie bekeurd of gearresteerd. In maart 1982 moeten 9 van hen voorkomen en worden veroordeeld.

Bijlage:

Wat een afsluiting van een actieweek tegen kernenergie had moeten zijn, wordt een gigantisch protest tegen het politiegeweld in Dodewaard. Op de demonstratie in Arnhem naar de Arnhemse Instellingen (het centrum van de atoomlobby, met de SEP, GKN, KEMA, etc) worden tussen de 5 en 15.000 mensen verwacht. Het werden er ruim 40.000! Het is daarmee meteen één van de grootste demonstraties tot dan toe ooit in Nederland gehouden. Twee dagen voor de demonstratie zet Milieudefensie een advertentie met een oproep om naar Arnhem te komen in landelijke dagbladen. De gemeenteraad van Arnhem reageert furieus: het zou oproepen tot geweld. [lees advertentie]

Dankzij het de-escalerend beleid van de politie (alleen 'platte petten' als begeleiding, geen zichtbare aanwezigheid van de ME), wordt het een geweldloze afsluiting. Eén van de spandoeken (over de minister van Binnenlandse Zaken Ed van Thijn) in de demonstratie: 'Tussen haakjes meneer van Thijn, worden na de gasspuitbussen en de gasblussers straks de gaskamers weer ingevoerd?'

Iemand van de persgroep van de Dodewaard-actie: "Hier is wel gebleken dat we het in Dodewaard voor onze zaak echt niet hebben verknald. Steeds meer mensen laten zich niet meer inpakken door abstracte begrippen als 'aantasting van de rechtsstaat'. Zij hebben gezien dat het geweld dat in Dodewaard tot een uitbarsting is gekomen steeds aanmerkelijk meer bepaald is geweest door de overheid dan door de demonstranten".

De twee Dodewaard-gaat-Dicht! acties (in '80 en '81) hebben de overheid in totaal 5,5 miljoen gulden extra gekost, waarvan 4,7 miljoen gulden voor de inzet van extra politie.

Bijlagen: