Om na de grote demonstratie begin maart tegen de UCN in Almelo de druk op de ketel te houden, wordt er een lokale actiedag georganiseerd. In zo'n 16 steden vinden activiteiten plaats, waaronder op een aantal plaatsen acties.
In Amsterdam vindt, in samenwerking met een 20-tal plaatselijke politieke, derde wereld en milieuorganisaties, een grote manifestatie plaats in de Amstelkerk met sprekers, film en toneel. Daarvoor zijn er, om de aandacht op het ultracentrifugeproject te vestigen, op verschillende locaties in de stad ‘informatie-optochten’ met straattheater, muziek en allerlei objecten.

Op een manifestatie in een Gronings wijkcentrum protesteren ruim 100 vrouwen tegen de plannen voor proefboringen in de noordelijke bodem. Die boringen zijn noodzakelijk omdat de overheid radioactief afval op wil slaan in zoutkoepels in Noord-Nederland.

Bijlagen:

Hoewel hier niet echt van een actie gesproken kan worden, maar eerder van een massaal discussie-weekend, is deze bijeenkomst zo belangrijk voor de antikernenergie beweging, dat ze zeker niet in dit overzicht mag ontbreken.
Het 'Pinksterkamp bij het gat van Hagen" (een recreatieplas op ongeveer 7 km van de kerncentrale in Dodewaard) is een initiatief van de Gelderse Stroomgroepen. De bedoeling is een tweedaagse vergadering over het voeren van verdergaande, directe acties tegen kernenergie. Het voorstel is om in oktober over te gaan tot een terreinbezetting van de kerncentrale. Eén van de voorwaarden voor de actie is, dat die openbaar aangekondigd moet worden.
Aanleiding om te gaan praten over hardere acties, is de kater na de grote anti-UCN-actie en het daarop volgende besluit van het kabinet om de uitbreiding toch door te laten gaan. Ook is in de voorgaande maanden duidelijk geworden dat de centrale in Dodewaard illegaal draait. Volgens de vergunning moet er in het opslagbassin, waar de splijtstofstaven ter afkoeling in opgeslagen worden, genoeg ruimte aanwezig zijn om alle, op dat moment in gebruik zijnde kernstaven, op te slaan. Dit is echter niet het geval. Als dit bekend wordt gemaakt, wordt de vergunning door minister van Economische Zaken Van Aardenne met terugwerkende kracht (!) veranderd. Algemeen wordt ingezien, dat met alleen praten en demonstreren Dodewaard en Borssele niet dicht gaan.
Op het discussiekamp, waar zaterdags 2000 en zondags zelfs 5000 mensen zijn, wordt in kleine groepjes gediscussieerd over het voorstel tot een terreinbezetting. Hoewel de motieven achter het actievoorstel algemene instemming vinden, wordt toch besloten om te gaan blokkeren in plaats van te bezetten, omdat het overgrote deel van de aanwezigen een poging tot terreinbezetting uit ziet lopen op een grote veldslag.
In het actieplan zit nog een ander belangrijk element: basisdemocratie. Om zoveel mogelijk mensen bij de actie te betrekken en er vanuit gegaan wordt dat iedereen mee moet kunnen praten, wordt er een voorstel gedaan om basisgroepen te vormen: kleine groepjes mensen die elkaar goed kennen. Er moet een Landelijk Overleg komen van vertegenwoordigers/sters uit die basisgroepen. Dit L.O. mag echter geen initiërende, beslissende functie krijgen en mag geen instituut worden: de basis(-groepen) beslist. Dit is nodig om de basisdemocratische uitgangspunten zo goed mogelijk te waarborgen.
Basisgroepen zijn een oude organisatievorm uit de Spaanse burgeroorlog en in ere hersteld door Amerikaanse actiegroepen bij een terreinbezetting van een kerncentrale in Seabrook. Naast de actievorm (massale, openbaar aangekondigde, directe actie) is ook het vormen van basisgroepen een belangrijke gebeurtenis. Nog steeds is deze organisatievorm in (het radicale deel van) de AKB gemeengoed. De beweging die dat weekend ontstaat, en die zich Dodewaard Gaat Dicht! noemt, wordt zeer bepalend voor de antikernenergie strijd in de begin van de jaren tachtig.
Men besluit om van 18 tot 25 oktober de kerncentrale in Dodewaard te blokkeren, als deze niet vóór eind september gesloten is.

Bijlagen:

Als tegenhanger van de Brede Maatschappelijke Discussie, wordt in Amsterdam een Brede Straat Discussie gehouden. Deze vindt plaats vóór het huis van prof. Kistemaker. Kistemaker is de belangrijkste man achter het ultracentrifuge-procédé (een manier om uranium te verrijken in snel draaiende trommels) en geeft telkens opnieuw blijk van ongenuanceerde-pro-kernenergie-kretologie ("Kiezen tussen kernenergie of oorlog" -met het Midden Oosten om olie).
Hoewel de Brede Straat Discussie geen toestemming krijgt van de gemeente en er, vooral in de Telegraaf/Nieuws van de Dag, een relstemming wordt gekweekt (foto's van het plaatsen van 2 meter hoge hekken rond de woning, Kistemaker die z'n ramen beplakt met breed plakband, zodat glasscherven niet zo ver de kamer invliegen als de ruiten ingegooid worden, etc.), verloopt alles heel rustig.

Bijlagen: