De eerste meerdaagse anti-kernenergie actie na Dodewaard-II in september 1981. Het lijkt steeds duidelijker dat het industrieterrein in Moerdijk de plaats wordt waar minstens één kerncentrale gaat verrijzen, plus de centrale interim-opslag van het radioactief afval (de COVRA). Daarom een bezetting van (een deel van) het industrieterrein. De actie is ook bedoeld om de Brabantse anti-kernenergiegroepen een hart onder de riem te steken en te stimuleren. Tevens wordt het aangekondigd als een voorschot op de terreinbezettingen die zullen volgen als met de bouw begonnen wordt.
De actie begint op zaterdag met een demonstratie vanaf het NS-station Lage Zwaluwe, waaraan zo'n 500 mensen deelnemen. 's Avonds zijn er 700 mensen op het kamp, meer dan waar van tevoren op gerekend is. Ook de plaatselijke groepen zijn redelijk vertegenwoordigd, al werd in de voorbereiding de weerstand duidelijk tegen de basisgroepen getuige de opmerking van de antikernenergie groep Moerdijk, die liet weten dat "als de basisgroepen komen, de luiken voor de ramen gaan".
Iedereen die het kamp op en af gaat word door de politie uitgebreid gefotografeerd, elk nummerbord wordt genoteerd en de aanwezige filmploeg van de politie doet haar uiterste best om iedereen op het celluloid te vereeuwigen. Zondagmorgen is er een 'versieractie' van de Moerdijkbrug. Even wordt geprobeerd de zesbaansweg te blokkeren, maar de overmacht aan politie verhindert dat. 's Middags wordt de weg door een langzaam rijdende stoet busjes en auto's versperd waardoor een enorme file ontstaat. Gepland is een picknick in de tuin van de minister van Economische Zaken Van Aardenne in Dordrecht. Van Aardenne die, zo blijkt uit de door 'De Wraak van Jhr. Mr. De Brauw' gestolen documenten, op zeer slinkse wijze de kerncentrales door wil drukken. Het eilandje waar hij op woont is echter hermetisch afgesloten; zelfs het veer dat daar aankomt is uit de vaart gehaald, een ophaalbrug staat omhoog en de enige andere weg is door politie afgesloten. De ME (250) is op korte afstand aanwezig. Door de afspraak dat een confrontatie vermeden moet worden, wordt er door de ruim 500 mensen vóór de politie afzetting gepicknickt. Bij gebrek aan Van Aardenne zelf, wordt een petitie aan een willekeurige agent overhandigd.
's Maandags is er een 'doodval-actie' om 12 uur (als de BB-sirenes gaan), bij het kantoor van het Industrie- en Havenschap Moerdijk. Meegebrachte poppen van stro worden in brand gestoken, wat prachtige foto's oplevert.
Iedereen is zeer tevreden over het verloop en de opkomst van het actieweekend en de publiciteit is ook goed, behalve een zeer tendentieus artikel in De Volkskrant. De overheersende mening is toch dat de antikernenergie-beweging met deze actie een stuk goodwill heeft gekweekt en dat de vooroordelen tegen de basisgroepen zijn verdwenen.

Bijlagen:

Tijdens een vergadering in Den Haag van de RARO (Raad van Advies voor Ruimtelijke Ordening) ligt het in de bedoeling van Van Rooij (directeur van de PNEM) om Moerdijk te verkopen als de meest geschikte locatie voor nieuw te bouwen kerncentrales. Tegenstanders/sters zorgen er voor dat dat niet gebeurt. Door lawaai en door het saboteren van licht en geluid, gaat het verkooppraatje de mist in.

De Raad van Advies voor de Ruimtelijke Ordening (RARO), vergaderd in het Haagse Congresgebouw over de vestigingsplaatsen voor de nieuwe kerncentrales. Borssele wordt als meest geschikt en de Moerdijk (tot dan toe zwaar favoriet) als minst geschikte vestigingsplaats aangewezen. Zo'n 60 mensen verstoren de vergadering: ze vinden dat álle plaatsen ongeschikt zijn voor kerncentrales. De actievoerders-/sters laten ballonnen piepend leeglopen, lachen, fluiten, maken kortom veel lawaai. Als de voorzitter (Hans Wiegel) waarschuwt wordt het weer even wat rustiger, maar niet lang daarna zwelt het lawaai weer aan. Na dit spelletje zo lang mogelijk gespeeld te hebben, worden ze door de politie ontruimd. Dan wordt geprobeerd kortsluiting te maken en de geluidsapparatuur te saboteren. Buiten worden ze door de politie nog verder verspreidt als ze proberen bij de ramen van de vergaderruimte te komen.

Bijlage:

Het koppelstation in Ens (Noordoostpolder) wordt bezet door 50 mensen van het ‘KEMA-keurkorps’ en wordt afgekeurd voor het transporteren van atoomstroom. De beveiliging van dit belangrijke koppelstation is totaal afwezig; de sleutel van het hek hangt zelfs in een kastje aan de buitenmuur van het kantoortje. Volgens de actievoerders/sters is het makkelijk om van daar uit de stroomvoorziening in een groot gedeelte van Noord-Nederland lam te leggen. Zelfs nadat de politie gebeld is, weigeren ze te komen en ontkennen later iets van een bezetting te weten. Na plusminus een uur op het terrein rond gelopen te hebben, verlaat iedereen zelf het terrein en laten daarbij de poort open staan. Een week later neemt de IJsselcentrale de beslissing om de 5 koppelstations in haar verspreidingsgebied continu te bemensen.