In elk geval sinds juni 1976, toen de minister van Economische zaken, Lubbers, dat aankondigde, is bekend dat radioactief afval zou worden opgeslagen in de zoutkoepels onder de Noord-Nederlandse plaatsen Anloo, Schoonlo, Gasselte (Drenthe), Onstwedde en Pieterburen (Groningen). Om duidelijkheid te krijgen over of dat geologisch gezien mogelijk is, zullen er proefboringen gedaan moeten worden.
Tegen de opslag van het kernafval is bij de plaatselijke bevolking (en ook bij de gemeenteraden en de provincies) veel verzet.
De NAM (Nederlandse Aardolie Maatschappij) voert al enige tijd in het noorden proefboringen uit naar de aanwezigheid van aardgas. De actiegroepen hebben het vermoeden dat resultaten van die boringen gebruikt gaan worden bij de afweging of het mogelijk is in de zoutkoepels het kernafval op te slaan.
Eén van de spectaculairste acties tegen de proefboringen, vindt plaats op 25 januari '77 in Warffum, vlak bij Pieterburen. Daar bezetten 5 mensen (waaronder een fotograaf en een journalist van Nieuwe Revu) een boortoren van de NAM. Door een afleidingsmanoeuvre van ongeveer 20 mensen die een petitie en een taart aanbieden aan het personeel op de boorlocatie, kunnen de vijf ongestoord de boortoren inklimmen. Ze klimmen 34 meter (!) tot een platformpje, waar ze 10 uur blijven zitten, terwijl het stortregent en hard waait (windkracht 9). De reactie van de overheid geeft aan dat ze met de actie in hun maag zitten en niet weten hoe er op te reageren. Er wordt een crisiscentrum ingericht, wegen naar de boorlocatie worden afgezet en een helikopter, ambulances en Mobiele Eenheid worden opgetrommeld. Hoewel de bezetters/sters proviand voor enkele dagen bij zich hebben, stappen ze toch over in een hoogwerker als die naar tien uur door de ME wordt ingezet. Ze worden 15 uur vastgehouden (al het fotomateriaal wordt in beslag genomen) wegens overtreding van de mijnwet, wat inhoudt dat ze een boorlocatie hebben betreden.
De 4 activisten worden in december 1977 veroordeelt tot een boete van 225 gulden: “Het simpele feit dat men de centrale overheid wantrouwt is geen vrijbrief voor het begaan van strafbare feiten”, aldus de kantonrechter.
In 2011 verschijnt er een roman over de bezettings-actie door journalist Jan Folkerts: Torenval, een voorwereldlijk drama. Hij was een van de boortoren-bezetters.

Bijlage:

Op een voorlichtingsavond ('oplichtingsavond' noemen de plaatselijke milieugroepen het) van het Ministerie van EZ in Groningen over de eventuele bouwlocaties van kerncentrales komt hartje zomer opeens Sinterklaas en Piet binnen wandelen. Sint op een ongewoon moment en wegens het warme weer op sandalen, deelt mee dat hij ernstig verontrust over de atoomplannen spoorslags naar Groningen is vetrokken. Hij ontneemt de ambtenaren het woord en legt uit waarom de plannen slecht zijn. Hij heeft ook cadeautjes: de zaal krijgt zoethoudertjes, de ambtenaren een pakket bezuinigingsartikelen. De avond verloopt sowieso al in een wrevelige sfeer.

Op een manifestatie in een Gronings wijkcentrum protesteren ruim 100 vrouwen tegen de plannen voor proefboringen in de noordelijke bodem. Die boringen zijn noodzakelijk omdat de overheid radioactief afval op wil slaan in zoutkoepels in Noord-Nederland.

Bijlagen:

Onderdeel van de tweede grote 'Dodewaard-gaat-dicht'-blokkade waren lokale acties die elke dag een ander thema hadden.
Groningen: demonstratie naar de EGD (Energiebedrijf Groningen en Drente, aandeelhouder van GKN) waar iedereen zijn of haar gal mag spuwen. Vervolgens wordt een ton met spuug feestelijk aan de EGD overhandigd. 's Avonds is er een prikactie tijdens een vergadering van het Gronings partijbestuur van de Pvda.