Greenpeace is met een vrachtwagen vol ‘kernafvalvaten’ in de hoofdstad van Noord-Holland, Haarlem. Greenpeace wil daar van de Commissaris van de Koning horen of die provincie al het Nederlands kernafval ondergronds wil opslaan. Op 27 maart 2003 hebben acht provincies (Groningen, Friesland, Drenthe, Overijssel, Flevoland, Noord-Brabant, Gelderland, Limburg) aan de regering laten weten dat ze tegen ondergrondse opslag van kernafval in hun provincies zijn. Vier provincies (Noord-Holland, Zuid-Holland, Zeeland, Utrecht) hebben opslag van kernafval nog niet officieel afgewezen. De provincie Zeeland heeft geen klei of zoutlagen, en kan het kernafval dus niet ondergronds opslaan. In Noord-Holland, Utrecht en een klein stukje Zuid-Holland zijn wel mogelijke geschikte kleilagen. Utrecht heeft echter laten weten dat de kleilagen onder de provincie te dun zijn om het kernafval in op te slaan.

Bijlagen:

Bij een vergadering van de Raad van Toezicht van PEN, de Provinciale Energie Bedrijven in Noord-Holland, protesteren ‘leden van Griroblauwaksiegroepen Noord-Holland’ tegen de deelname van PEN aan de GKN, de eigenaar van de kerncentrale Dodewaard. Tijdens de vergadering in het provinciehuis in Haarlem wordt gepraat over het voorstel van de gemeente Amsterdam om op korte termijn Dodewaard te sluiten. Het blijft lang een verhit discussiepunt in de PEN. Actievoerders verkleed en geschminkt als atoomslachtoffers maken duidelijk dat wat hen betreft PEN niet snel genoeg uit de GKN kan stappen.

In Haarlem wordt huis aan huis een zo op het oog van het Bureau voorlichting van de provincie Noord-Holland afkomstige brief verspreid, met daarin de aankondiging van een oefening met een rampenplan. De folder geeft echt lijkende maar ook ridicule “wenken” in geval van een kernramp. Zo moet men een plastic slipje aan trekken ter bescherming van de genitaliën en een badmuts dragen om haaruitval te voorkomen. Dragers van een kunstgebit moeten een appel in de mond nemen. Aangezien de besmetting via het elektriciteitsnet het huis zal binnenkomen moet men alle stekkers uit de stopcontacten verwijderen. Als men met alle voorbereidingen klaar is moet men een rode vlag met een A erop voor het raam hangen. De voorlichters van de provincie krijgen ondanks de melige brief honderden telefoontjes te verwerken.

Dertig anti-kernenergie activisten/es bezetten de kamer van de Commissaris van de Koningin in Noord-Holland in het provinciehuis in Haarlem. Na drie uur op z'n kamer te hebben gezeten, wordt er een verklaring voorgelezen. De onderhandelingen met Roel de Wit leveren niets op dan wat aardige, begrijpende edoch geslepen taal. Na het gesprek verlaat iedereen vrijwillig het gebouw. Buiten is er nog een felle charge, omdat er een leus geverfd wordt.
Tijdens de bezetting zijn er geheime notulen van de voorbereidende vergaderingen over de dumpingoperatie gevonden en gefotografeerd. De papieren onthullen veel over de militaire manier van denken die uiteindelijk geleid heeft tot die slinkse geheime operatie: het vervroegen van de transporten.
Het meest schokkend is de discussie die tijdens het opstellen van het draaiboek woedt, over de bevoegdheid van de politie om in gevaarlijke situaties te schieten. De politie is niet gelukkig met de beperkte mogelijkheden die zij heeft om het vuur op een menigte te openen. Zij wil meer bevoegdheden hebben, minder remmen die het vuurwapengebruik tegen moeten gaan. Bijna de gehele vergadering is het met ze eens! Alleen de ambtenaar van Binnenlandse Zaken blijft op de lijn van het Ministerie. De vergadering wordt dan ook door de minister stevig op de vingers getikt: de politie mag pas schieten als "er een levensbedreigende situatie is én als de dader te individualiseren is". De discussie gaat ook over het inzetten van traangas; het ontruimen van de blokkades mag niet te lang duren. Men verwacht 1800 á 1900 ME'ers nodig te hebben voor de gehele dumpingoperatie. Door de truc van De Wit, vervroeging van de transporten, zijn dat er wat minder geworden. De acties echter, zijn alleen maar heviger en ongrijpbaarder geworden.

De Rijks Geologische Dienst in Haarlem wordt bezet door 80 vrouwen van 'De Boze Zeemeermin'. De RGD werkt mee aan een internationaal onderzoek naar de geschiktheid van de diepzeebodem voor opslag van atoomafval. Uit de persverklaring: "Om te laten zien dat we niet in het 'wegstoppen van radioactiviteit' geloven, hebben we het gebouw van deze dienst in Haarlem bezet. Het doen van onderzoek naar zogenaamde oplossingen voor het afvalprobleem rechtvaardigt alleen maar de heilloze voortgang van de productie van kernenergie en kernwapens". Twaalf vrouwen worden, volstrekt willekeurig, meegenomen naar het bureau en één wordt er opgepakt wegens het schilderen van een leus op een ME-bus. Iedereen wordt aan het eind van de middag weer vrijgelaten.

Van Santen Transport is één van de bedrijven die bij de dumpingen het afval van het ECN naar Den Helder heeft vervoerd. In de nacht van 22 op 23 augustus wordt het bedrijf, dat gevestigd is in Haarlem, bezocht: van 29 vrachtwagens worden de banden kapot geprikt en er worden leuzen gekalkt. Uit de persverklaring: "Dit alles terwijl meneer Van Santen (schoft) 50 meter verderop van een verdiende nachtrust lag te genieten. De grijns op zijn gluiperige gezicht zal ondertussen wel verdwenen zijn. Van Santen doet ieder jaar weer mee aan de dumping en strijkt er z'n vette premies op. Ja kan daar niet vaak genoeg op bezoek gaan. Geen dumping meer, hé meneer Van Santen? En ook niet op land en ook niet in de zoutkoepels".

Onderdeel van de tweede grote 'Dodewaard-gaat-dicht'-blokkade waren lokale acties die elke dag een ander thema hadden.
In Haarlem blokkeren 15 mensen de toegangsdeur naar de kantoren van de Rijks Geologische Dienst. Ze protesteren daarmee tegen het feit dat de RGD in opdracht van Economische Zaken onderzoek naar de opslag van radioactief afval in zoutkoepels. Later dat jaar zal de RGD een rapport publiceren over de mogelijkheden van dergelijke opslag in zoutkoepels onder de Noordzee. In internationaal verband doet ze mee aan onderzoek naar opslag bij de Azoren.