De industriebond NVV (later samen met NKV tot FNV gefuseerd) besluit haar leden op te roepen tot een boycot van eventuele opdrachten tot het bouwen van reactorvaten voor Zuid-Afrika. Al sinds juli 1974 is er sprake van levering van 2 reactoren door het consortium RSV/VBB/Comprimo aan de Zuid-Afrikaanse elektriciteitsmaatschappij Escom. Het kabinet moet beslissen over een kredietgarantie voor de order en heeft het daar moeilijk mee. Vooral de PPR en later ook de PvdA (in het eerste kabinet Den Uyl -PvdA, PPR en KVP) willen niet. Lubbers (Min. EZ) zegt af te treden als de kredietgarantie niet door gaat. Het kabinet kan geen beslissing nemen en laat dead-line na dead-line verlopen met uitstel vragen. De order wordt uiteindelijk begin juni 1976 gegund aan Framatome. Lubbers treedt echter niet af.

Bijlage:

"Bijgaand treft u een kleine hoeveelheid licht-radioactief afval aan. Wat u er mee moet doen, weten wij ook niet. Het is eigenlijk hetzelfde als radioactief afval. Wat we daarmee aan moeten, weet ook niemand". Van Agt, Van Rooij (directeur PNEM) en De Jong (voorzitter Industrie- en Havenschap Moerdijk), krijgen deze brief en een pakje thuis bezorgt. Het is afkomstig van de 'Griesmeelfabrikanten tegen Kernenergie', omdat "we de naam van ons gezonde produkt bedoezeld achten". Alle drie geadresseerden zijn actieve lobbyisten voor de bouw van kerncentrales op de Moerdijk.

In een tiental steden worden van hoge gebouwen grote spandoeken uitgerold met daarop: Borssele Dicht! 24/26-4. Ook worden er aan omstanders stencils uitgedeeld over het actieweekend 1 jaar na Tsjernobyl in Borssele.
De organisatoren verwachten dat tussen de 2000 en 3000 mensen aan de 28-urige blokkade mee zullen doen. De kosten van de politie begeleiding worden nu al geschat op 1 tot 1,5 miljoen gulden. In het dorp Borsele zijn 1800 handtekeningen opgehaald uit protest tegen de overlast die de actie naar verwachting mee zal brengen. Vooral de afsluitende demonstratie op zondagmiddag baart de dorpsbewoners in verband met de zondagsrust grote zorgen. De organisatie verandert haar plannen en besluit de demonstratie niet midden in het dorp te laten beginnen, maar buiten de bebouwde kom.

Onder het motto: "Draag een steentje bij tot sluiting van Dodewaard" wordt het antwoordnummer van de GKN (de eigenaar van de kerncentrale) overstroomd met postpakketjes met tegels en stenen. Het antwoordnummer is geopend om mensen de gelegenheid te geven aan het GKN te laten weten hoe ze over de kerncentrale denken naar aanleiding van het 20-jarige bestaan. Veel mensen maken op deze manier gebruik van de mogelijkheid om de GKN op te laten draaien voor de kosten van deze post. Het antwoordnummer wordt al snel weer gesloten.