Na jarenlang wachten en vergunningen die keer op keer werden vernietigd door de Raad van State is het eindelijk zover: het eerste transport met brandstof van de kerncentrale in Dodewaard naar de opwerkingsfabriek in Sellafield (sinds november 1996) kan eindelijk plaatsvinden. Greenpeace en WISE worden nog gedaagd voor de kortgeding rechter om bij voorbaat een verbod op acties te krijgen, maar dat lukt niet: de rechter zal pas uitspraak doen op de dag van het eerste transport. Daardoor ontstaat er echter wel een onduidelijke situatie en komt er van acties minder dan gepland. Wel voert GroenFront blokkadeacties op een tweetal wegen in Dodewaard en Zetten. Doordat ze de acties iets te vroeg beginnen, is iedereen al losgezaagd (ze zitten op de weg met hun armen in vaten met beton) op het moment dat het transport uit de centrale vertrekt. Ondertussen is in Vlissingen het schip dat het afval vervoert naar Engeland geënterd door Greenpeace. Maar als de vrachtwagen met het enorme politie-escorte daar arriveert is ook deze actie door de ME al beëindigd. Later die middag beslist de kortgeding rechter dat acties niet bij voorbaat verboden worden. In hoger beroep wordt er in juni 2001 alsnog een actieverbod van 12 maanden tegen Greenpeace (maar niet tegen WISE) uitgesproken.
Dodewaard verwacht tot eind 2002 elke 5-6 weken uitgewerkte splijtstof naar Sellafield te vervoeren via de haven van Vlissingen.

Als duidelijk is dat de COP6-conferentie gaat mislukken en een aantal landen onder aanvoering van de VS implementatie van eerder gemaakte afspraken saboteert, wordt er overhaast een ‘walk of shame’ georganiseerd. Deze demonstratie zal langs een aantal ambassades gaan die proberen kernenergie op de agenda van de conferentie te krijgen: VS, Japan, Canada, China en India. De politie verbiedt de demonstratie (er zouden niet genoeg agenten zijn voor ‘begeleiding’, en het zou niet precies 48 uur van tevoren aangemeld zijn). Als na lang heen en weer gepraat het overgrote deel van de betogers toch vanaf het Malieveld de straat op loopt om met de demonstratie beginnen, komen van alle kanten ME-bussen die iedereen klem rijden: politie genoeg blijkbaar. Iedereen wordt ingesloten en gearresteerd: 129 demonstranten zitten tot laat in de middag vast en een aantal die anoniem wensen te blijven nog langer. Zoveel arrestaties is in Nederland nog niet eerder voorgekomen bij een anti-kernenergie demonstratie.

Bijlage:

Van 13 tot 24 november vindt in Den Haag de COP-6 conferentie plaats. Op deze grote VN-milieuconferentie (de vorige was in Kyoto) moeten afspraken worden gemaakt over het terugdringen van de uitstoot van broeikasgassen. De nucleaire lobby probeert dat uit te buiten door kernenergie als oplossing te presenteren. Hoewel ze op de vorige conferenties volop aanwezig waren, waren hun resultaten gering. Nu proberen ze kernenergie als een van de middelen goed gekeurd te krijgen, die landen mogen inzetten om hun emissiedoelstelling in het buitenland te halen. In vaktermen heten die middelen 'Clean Development Mechanisms'. De conferentie wordt een fiasco voor het milieu: er wordt helemaal geen afspraak gemaakt over de implementatie van eerdere normen. Er worden veel milieuacties gevoerd tijdens de hele conferentie en 13 november is uitgeroepen tot No Nukes dag. In de nacht ervoor worden er posters geplakt, waar meteen al een aantal mensen bij worden gearresteerd. ’s Middags is er een ‘don’t nuke the climate’ demonstratie. Er nemen ongeveer 50 mensen aan deel die niet eens in de buurt van de congresplek mogen komen. In een park wordt de demonstratie ontbonden. Hoewel minister Pronk (voorzitter van de conferentie) van tevoren heeft gezegd dat ruim baan gegeven moet worden voor protest (dat zou zijn beleid alleen maar ondersteunen) is de Haagse politie altijd in grote getale aanwezig en grijpt vaak hard en snel in. Er is een samenscholingsverbod in de buurt van het congrescentrum, maar toch lukt het veel groepen om acties te laten slagen.

Bijlage:

Door de massale ME-inzet bij vorige transporten en het steeds hardere politieoptreden heeft de SP besloten het vierde en laatste transport van de HFR/ECN naar de COVRA niet te blokkeren. Maar dat betekend niet dat er ook geen actie is. De Amazing Stroopwafels, een actie-orkestje zorgt voor een vrolijke sfeer op een parkeerplaats in Zeeland op een demonstratie op het moment dat het transport er langs komt. In eerste instantie moeten ze van de ME ook weg van de parkeerplaats, maar na wat heen en weer gebel met de politieleiding mogen ze daar uiteindelijk blijven staan.

Twee actievoerders van Onkruit Vergaat Niet! dringen door tot op het ECN-terrein en komen tot het hek van het HFR-gebouw. Op dat deel staat het doel: een vrachtwagen gereed voor het vierde en laatste transport naar de COVRA in Borssele. Ze worden echter voortijdig gezien door de beveiligingsdienst. Ze worden overgedragen aan de politie die ze, na het vaststellen van de identiteit, afzet bij station Schagen.

Zo'n vijftien mensen van de SP, Stop Borssele, Laka en WISE verzamelen zich in de buurt van Vlissingen om hetzelfde transport in Zeeland te blokkeren. Men is van plan pas op het laatste moment in de buurt van de COVRA op de route te komen. Tot nu toe waren alle groepen van tevoren al opgemerkt en waren ze makkelijk in te sluiten. Maar ook nu weet de politie waar ze zitten. Men laat de actievoerders niet met hun materialen (het was de bedoeling zgh. 'driepoten' op de weg te zetten) in de buurt komen; lopend komt men tot 100 meter van de weg waar een overkill aan ME op ze wacht. De actievoerders zien in de verte het transport voorbij rijden. Vier mensen worden gearresteerd en enkele uren vastgehouden.
Conclusie van deze acties moet zijn dat geheimhouding onmogelijk is als er wel openlijk opgeroepen wordt tot acties en de verzamelplek bekend wordt gemaakt.

Bijlage:

‘s Morgens hebben zich in de buurt van Nieuwegein ‘Onkruit Vergaat Niet!’ Activisten verzameld. Men wil proberen het derde transport van de HFR naar de COVRA te stoppen. Ze willen vlak voor het transport op de A2 zien te komen. Het lukt hun niet om ongezien hun posities in te nemen. Het ene busje stuit op een politiepost en het andere wordt hinderlijk gevolgd door een motoragent. Ze komen nog wel op een parallelweg met de A2 (met een sloot ertussen), maar een verbindingsbrug wordt echter door 8 ME-bussen afgesloten. Iemand probeert nog via de sloot op de weg te komen maar ook dat is tot mislukken gedoemd.

Opnieuw een blokkade actie van (voornamelijk) SP tegen het transport van hoogradioactief afval van Petten naar de COVRA. Bij Reimerswaal willen de activisten met kruiwagens vlak voor het transport de snelweg op (vlak voor het transport is er altijd een ‘autoloze’ ruimte, omdat niemand het transport mag inhalen en opritten worden afgezet). De aanwezige ME grijpt hard in en er vallen klappen. De activisten snappen iets niet: je mag blijkbaar alles blokkeren (boeren, taxichauffeurs, vrachtwagenchauffeurs, etc), als het maar voor je eigen portemonnee is. Voor het milieu wordt niets getolereerd.

Op het terrein van de ECN vindt een congres plaats van internationale vertegenwoordigers van de nucleaire industrie over veiligheid. Zo’n 80 technologen willen met twee bussen ‘s morgens vroeg het terrein op rijden vanaf hun hotel. Maar op de toegangsweg worden de bussen klemgezet door actievoerders van o.a. WISE. Ze kunnen niet voor- of achteruit en ook niet de bus uit, omdat ook de deuren dichtgehouden worden. Er ontstaat wat handgemeen en er valt een enkele rake klap. De ECN en de industrie baalt enorm en na een uur, als ook mensen de bussen beginnen te verlaten via nooduitgangen, wordt de blokkade opgeheven.

Bijlage

Onder grote politiebewaking rijdt er vanuit Petten een transport met hoogradioactief afval (brandstof van de proefreactor op het ECN-terrein) naar de COVRA in Borssele. Aan dit eerste van drie transporten is veel juridisch en procedureel getouwtrek vooraf gegaan. De ECN zit met haar brandstof in de maag. Normaliter wordt dat getransporteerd naar de VS, waar de reactor ook haar nieuwe brandstof van krijgt. Maar door besluiteloosheid van de HFR-exploitanten om om te schakelen naar andere brandstof, wil de VS het afval niet terug nemen. De reactor moet sluiten als er geen oplossing gevonden wordt. Het afval wordt nu opgeslagen bij de COVRA in een loods voor laag- en middelactief afval. In Zeeland is er veel ongenoegen: ze voelen zich als vuilnisvat gebruikt. Al in april 1999 werden er door Greenpeace 7000 Zeeuwse protestkaarten afgeleverd bij het ministerie van Economische Zaken. Eerder al had de SP bij de COVRA actie gevoerd tegen het voornemen.
Zo’n 25 activisten (voornamelijk van de SP) proberen op de snelweg bij Rilland het transport te blokkeren. Maar de enorme overkill aan politie sluit de groep demonstranten op de parkeerplaats naast de snelweg in, als het transport in de buurt komt. Het is sinds lange tijd weer een eerste poging om tegen hoogradioactieve afval transporten uit kerncentrales actie te voeren.

Bijlage: