Om na de grote demonstratie begin maart in Almelo de druk op de ketel te houden, wordt er een lokale actiedag georganiseerd. In zo'n 16 steden vinden activiteiten plaats, waaronder op een aantal plaatsen acties.
De Stroomgroep Den Haag organiseert een demonstratie die o.a. langs de Britse Ambassade gaat waar solidariteit wordt betuigd met een grote anti-Windscale demonstratie die op dat moment in London gehouden wordt. Bij het hoofdkantoor van de UCN eindigt de tocht met straattheater. Daar wordt ook een verklaring met de bezwaren tegen de verrijkingsfabriek voorgelezen.

Op 6 maart 1979 bestaat de kerncentrale in Dodewaard 10 jaar. Op 22 november '78 wil een groep ingenieurs dit feit al gaan vieren. "Uiteraard vinden wij dit geen feestvertoon waard. Daarom staan wij er met spandoeken, tonnen om de weg naar de centrale te versperren en folders en energiekranten uit te delen". (uit: Onderstroom 18). Tegen de actie van de Stroomgroep Nijmegen wordt door de politie niet opgetreden, alleen de tonnen worden van de weg verwijderd.

Bijlagen:

De kerncentrale in Dodewaard is 10 jaar in bedrijf. In het dorp Dodewaard wordt een manifestatie, infomarkt en discussie middag gehouden. Sprekers hebben het o.a. over de medische gevolgen van straling en een bevolkingsonderzoek in Lingen (vlak over Duitse grens) waar in de buurt van een kerncentrale een verhoging van leukemie-gevallen aangetroffen is. Door de landelijke media aandacht naar aanleiding van het ongeluk in de Amerikaanse kerncentrale Harrisburg, op 28 maart, dan volop in het nieuws, verandert het plaatselijke karakter van de manifestatie. Een stille fakkelwake op het marktplein de nacht voorafgaand wordt afgebroken nadat de brandweer eist dat de fakkels uitgemaakt worden.

Bijlagen:

Tien mensen sluiten de hoofdpoort van de UCN in Almelo en blokkeren de toegang. Ze noemen zich BAN: Breek Atoomketen Nederland. Doel van de actie is het uittesten van de actievorm (geheim voorbereidde, directe, geweldloze acties) en het behalen van publiciteit. Het resultaat is veel publiciteit en de ervaring dat met een degelijke voorbereiding dergelijke acties goed uitvoerbaar zijn.
BAN is één van die zeldzame initiatieven die, blijkens de buitengewoon snelle groei van de groep, precies op het goede moment genomen worden. De actievorm en vooral de organisatievorm, worden zeer bepalend voor de strijd tegen kernenergie. BAN groeit enorm snel en wordt gevormd door kleine (vrienden/innen) groepjes; er is geen leiding en besluiten worden genomen met consensus (ieders instemming). BAN is ontstaan uit een gevoel van machteloosheid en teleurstelling. Na de grote anti-UCN-demonstratie (maart '78: 40.000 mensen!), neemt het kabinet toch het besluit om de UCN uit te breiden. "Een aantal mensen was door deze gang van zaken zeer teleurgesteld en zocht naar andere middelen. Getolereerde protesten, zoals demonstraties en handtekeningenacties, bleken niet of nauwelijks resultaat te hebben. Wat nu te doen? Wil je kernenergie en aanverwante zaken bestrijden, dan moet je blijkbaar de objecten zelf -centrales, transporten, uc-fabriek- aanpakken. Dit aanpakken kan bestaan uit blokkeren, bezetten, hinderen en/of sabotage", (Marriët, Kees en Allard in: Vrij aan de ketting).
Er wordt heel duidelijk gekozen voor geweldloze actie, dat wil zeggen dat zij geen geweld gebruiken; zich lijdzaam verzetten maar niet meewerken bij een ontruiming.

Bijlage: