16 juli 1982: Dode vis voor KEMA
|
Zoeken: tegen, 1970-1979
Uitkomsten
- 1970-1979:
- de jaren tussen 1970 en 1979
Protest tegen Kalkarheffing
Leden van het Kalkar-comité demonstreren in Den Haag bij het Tweede Kamer gebouw. Daar wordt het wetsvoorstel ‘Vaststelling van de begroting van het Fonds Ontwikkeling Snelle Kweekreactor 1974’ besproken. In die begroting is de grootste post de inkomsten uit de zgn. 3% Kalkarheffing, die iedereen vanaf 1 juli verplicht is te betalen.
Handtekeningen tegen Borssele 2
Het bestuur van de VMZ (Vereniging Milieuhygiëne Zeeland) overhandigd 3.686 handtekeningen tegen de bouw van de tweede kerncentrale in Borssele aan de voorzitter van de Tweede Kamer. De actie is om kracht bij te zetten voor de eis voor een moratorium op kernenergie: de bouw van kerncentrales moet worden gestopt: eerst moeten bevredigende oplossingen gevonden worden voor de bekende problemen. Daarnaast moet er diepgaand onderzoek, met veel meer financiële steun dan voorheen, worden opgezet naar andere middelen en bronnen waaruit energiebetrokken kan worden.
Eerste demonstratie tegen dumpen in zee
Leden van de Haarlemse antikernenergie-groep protesteren in IJmuiden tegen het dumpen van radioactief afval in de Oceaan. Vanaf 1972 gebeurt dat elk jaar in de zomer. Dit is de eerste keer dat er tegen geprotesteerd wordt. Het dumpschip 'Topaz' zal de lading in betonnen vaten verpakt laag- en middelradioactief afval dumpen op een internationaal afgesproken locatie.
Verzet tegen Kalkar groeit
Voor het gebouw van de Tweede Kamer wordt gedemonstreerd tegen de Nederlandse deelname aan de bouw van de kweekreactor in Kalkar. Ook worden er 155 duizend handtekeningen tegen Kalkar aangeboden.
Binnen wordt in de Kamer het kernenergiedebat gehouden. Terlouw (fractievoorzitter D'66) over de veiligheid van kerncentrales: "Ik denk echter dat de kans om door een ezel doodgeschopt te worden, heel wat groter is". Veel partijen willen eerst een discussie over de toename van de energieconsumptie dus vindt men het niet nodig om zich uit te spreken over kerncentrales, daarmee het beleid uit handen gevend. Wel is duidelijk dat de weerstand tegen Kalkar groeit.
Jaar tegen kernenergie
De Landelijk Stroomgroep Stop Kalkar roept 1975 uit tot het Jaar Tegen Kernenergie. In dat jaar moeten zoveel mogelijk maatschappelijke organisaties overgehaald worden om gezamenlijk acties te ondernemen. Vooral de bouw van Kalkar, uraniumaankopen en de officiële voorlichting rond kernenergievraagstukken moeten dat jaar op extra aandacht rekenen. Dit uit zich in het opzetten van tientallen plaatselijke groepen, het geven van talloze informatieavonden, het schrijven van boeken, brochures en ingezonden artikelen, en het organiseren van symposia (hieronder affiches over drie ervan) etc. Al deze dingen zorgt voor een aanloop naar de beweging en het enorm winnen aan invloed. Vreemd genoeg vinden er dat jaar geen (door ons traceerbare) acties plaats.
Bijlagen:
Autodemonstratie tegen afval in zoutkoepels
Ruim 100 auto's nemen in het Groninger land deel aan een protesttocht langs plaatsen die voor de opslag van radioactief afval in zoutkoepels in aanmerking komen. De tocht georganiseerd door het Volkscongres (CPN) gaat van Pieterburen naar Winschoten. Er is veel verzet tegen de plannen voor opslag in zoutkoepels en ook tegen de West-Duitse plannen om vlak over de grens in Wahn een opwerkingsfabriek te bouwen
Geen verrijkt uranium voor Brazilië
Omdat UCN verrijkt uranium wil leveren aan de militaire dictatuur in Brazilië demonstreren zo'n 250 mensen in Almelo bij de fabrieken aan de Bornseweg. Vooral de PPR, die sterk vertegenwoordigd is in de lokale milieuraden, is ook landelijk actief rond dit thema. Toch gaat het in de speeches vooral over het feit dat uitbreiding 700 miljoen gulden gaat kosten en dus het argument van werkgelegenheid onzinnig wordt genoemd (‘Werkgelegenheid zonder radioactiviteit’). De politieke implicaties rond de levering en de internationale samenwerking, belangrijk voor de landelijke PPR, worden vrijwel niet benoemd. Toch lijkt ook de oppositie in de PvdA tegen de uitbreiding te groeien, zeer tegen de zin van minister-president Den Uyl in.
Boortoren bezet
In elk geval sinds juni 1976, toen de minister van Economische zaken, Lubbers, dat aankondigde, is bekend dat radioactief afval zou worden opgeslagen in de zoutkoepels onder de Noord-Nederlandse plaatsen Anloo, Schoonlo, Gasselte (Drenthe), Onstwedde en Pieterburen (Groningen). Om duidelijkheid te krijgen over of dat geologisch gezien mogelijk is, zullen er proefboringen gedaan moeten worden.
Tegen de opslag van het kernafval is bij de plaatselijke bevolking (en ook bij de gemeenteraden en de provincies) veel verzet.
De NAM (Nederlandse Aardolie Maatschappij) voert al enige tijd in het noorden proefboringen uit naar de aanwezigheid van aardgas. De actiegroepen hebben het vermoeden dat resultaten van die boringen gebruikt gaan worden bij de afweging of het mogelijk is in de zoutkoepels het kernafval op te slaan.
Eén van de spectaculairste acties tegen de proefboringen, vindt plaats op 25 januari '77 in Warffum, vlak bij Pieterburen. Daar bezetten 5 mensen (waaronder een fotograaf en een journalist van Nieuwe Revu) een boortoren van de NAM. Door een afleidingsmanoeuvre van ongeveer 20 mensen die een petitie en een taart aanbieden aan het personeel op de boorlocatie, kunnen de vijf ongestoord de boortoren inklimmen. Ze klimmen 34 meter (!) tot een platformpje, waar ze 10 uur blijven zitten, terwijl het stortregent en hard waait (windkracht 9). De reactie van de overheid geeft aan dat ze met de actie in hun maag zitten en niet weten hoe er op te reageren. Er wordt een crisiscentrum ingericht, wegen naar de boorlocatie worden afgezet en een helikopter, ambulances en Mobiele Eenheid worden opgetrommeld. Hoewel de bezetters/sters proviand voor enkele dagen bij zich hebben, stappen ze toch over in een hoogwerker als die naar tien uur door de ME wordt ingezet. Ze worden 15 uur vastgehouden (al het fotomateriaal wordt in beslag genomen) wegens overtreding van de mijnwet, wat inhoudt dat ze een boorlocatie hebben betreden.
De 4 activisten worden in december 1977 veroordeelt tot een boete van 225 gulden: “Het simpele feit dat men de centrale overheid wantrouwt is geen vrijbrief voor het begaan van strafbare feiten”, aldus de kantonrechter.
In 2011 verschijnt er een roman over de bezettings-actie door journalist Jan Folkerts: Torenval, een voorwereldlijk drama. Hij was een van de boortoren-bezetters.
Mobiele demonstratie tegen afval in zout
Een demonstratie tegen de plannen om kernafval op te slaan in zoutkoepels. Vijfduizend mensen trekken 4 uur lang in een 10 kilometer lange stoet van auto's, vrachtwagens, bussen en tractoren van dorp tot dorp in Noord-Nederland. Na afloop daarvan wordt er in Onstwedde (tussen Veendam en Stadskanaal) en 'de favoriete plaats voor deze opslag' een afsluitende demonstratie en manifestatie gehouden. Het geheel is georganiseerd door de regionale Alarmgroep Atoomplannen en het Landelijk Energie Komitee, bestaande uit milieugroepen en politieke partijen.
Geen levering verrijkt uranium aan Brazilië
De eerste grote demonstratie tegen de Ultracentrifugefabriek Nederland. Ongeveer 10.000 mensen komen naar Almelo om te protesteren tegen de uitbreidingsplannen van de verrijkingsfabriek, hoewel demissionair-premier Den Uyl de dag er voor meedeelde, dat de uitbreiding uitgesteld wordt. Die uitbreiding van de verrijkingscapaciteit moet plaats vinden voor o.a. een nieuw contract met Brazilië over de levering van verrijkt uranium. Dat land (een militaire dictatuur) is bezig de 'order van de eeuw' te bestellen in West-Duitsland (een aantal kerncentrales en een opwerkingsfabriek) en met het verrijkt uranium zijn ze dan technisch in staat atoombommen te maken.
Het personeel van de UCN plaats die dag een grote advertentie in de dagbladen, waarin ze meedelen zich bedreigd te voelen door de tegenstanders/sters van het project. Die zouden, aldus de advertentie, geen juist inzicht hebben óf volstrekt onware feiten hanteren in hun motivatie.