Vijftien activisten van Greenpeace lukt het om op de koepel van de HFR-onderzoeksreactor op het terrein van het ECN in Petten te klimmen. De actie, een blamage voor de beveiliging van deze reactor, vindt plaats precies tien jaar na het ongeluk in de reactor van het Oekraïense Tsjernobyl. Op de koepel wordt een groot spandoek gehangen: "Tsjernobyl kan overal". Greenpeace protesteert met deze actie ook tegen de ECN en een consortium van de Nederlandse industrie (DNC, de Dutch Nuclear Consortium), die in Oost-Europa proberen orders in de wacht te slepen bij het oplappen van oude en onveilige reactoren. Alle activisten worden gearresteerd, maar na korte tijd vrijgelaten. Twee verslaggevers moeten hun videoband van de actie afgeven, (maar hadden deze al verwisseld met een lege band). Volgens een woordvoerder is de veiligheid van de reactor niet in het geding geweest, omdat het onmogelijk is vanaf de koepel de bedrijfsvoering te verstoren. In november 1988 lukte het een groep mariniers om de centrales snel te overmeesteren. Als reactie daarop zegde minister De Korte (EZ) toe dat de reactor 'binnenkort ondoordringbaar' zou zijn.

Aan de Technische Universiteit in Delft is een bijeenkomst om plannen voor te leggen en te verduidelijken aan vertegenwoordigers van meer dan 60 bedrijven over een nieuwe kernreactor: de Hoge Temperatuur Reactor. Het HTR-consortium hoopt dat vanaf 2005 die kleine reactoren gebouwd gaan worden en spreken van een 'revival' van kernenergie in Nederland. De jongerenorganisatie binnen GroenLinks, Dwars, organiseert protest; er is een picket, men deelt pamfletten uit, en binnen worden kritische vragen gesteld.

Bijlage:

Op 3 oktober heeft de SEP beslist Dodewaard te sluiten: er is 'geen perspectief voor kernenergie in Nederland'. Een grote verrassing. Milieuorganisaties besluiten snel een groot feest te organiseren voor oude en nieuwe activisten. Op zaterdag 2 november verrijst er een grote tent vlak bij de centrale. Muziekgroepen die begin jaren 80 ook speelden op de grote acties toen, besluiten nu ook weer te komen ('RK. De Veulpoepers'). Het feest heeft natuurlijk een duidelijk nostalgisch karakter. 's Avonds is er enige consternatie als een geplande fakkeloptocht naar de centrale op last van de politie afgelast wordt: dronken buurtbewoners dreigen met geweld. Er lijkt weer niets veranderd! Het feest wordt desondanks niet in mineur afgesloten: men weet immers: "wie het laatst lacht, lacht het best!"

Bijlagen:

Vijftien actievoerders van Greenpeace ketenen zich vast aan een transport met splijtstof die net het terrein van de kerncentrale in Borssele verlaten heeft. De vrachtwagen is op weg naar de opwerkingsfabriek in het Franse La Hague. Het lukt de activisten om de vrachtwagen met de container 2,5 uur op te houden. Zolang heeft de ME nodig om de kettingen door te knippen waarmee ze vast zitten. De datums van deze transporten worden nog steeds geheim gehouden uit angst voor acties. Een jaar later krijgt Greenpeace een actieverbod voor een half jaar voor de Borssele transporten. Daarna houdt eerst België het tegen en later worden ze verboden omdat er te hoge stralingswaarden zijn waargenomen bij eerdere transporten. Pas Kerst 1998 worden ze weer toegestaan, maar juridische procedures tegen de vergunningen zal weer veel vertraging opleveren.