22 juli 1980: Torenbezetting tegen nieuwe kerncentrale
|
Zoeken: Radioactief afval, Amsterdam
Uitkomsten
Alternatief transport splijtstofstaven
Vanaf IJmuiden vertrekt er een groep antikernenergie-aktivisten/es met een namaak ‘splijtstof-transport’ naar Dodewaard. Het zijn de 106 splijtstofstaven die in Windscale liggen en volgens Van Aardenne elk moment terug gestuurd kunnen worden. Daarom heeft de gemeenteraad van Dodewaard geëist dat de Kamer het opwerkingscontract voor 1 april moet tekenen, anders wordt de vergunning voor de kerncentrale niet verlengd. Het konvooi, bestaande uit een vrachtwagen, zes motoren en volgauto’s zal op de route Haarlem, Amsterdam, Utrecht, Arnhem en Nijmegen op verschillende plekken splijtstofstaven aanbieden. In Amsterdam aan het Gemeentelijk Energie Bedrijf, in Utrecht deponeren ze, na een optocht door de binnenstad, een splijtstofstaaf bij het provinciehuis. In Arnhem wordt de splijtstofstaaf bedoelt voor commissaris van de Koningin Geertsema, bij diens afwezigheid aangenomen door gedeputeerde Feitsma. Ook wordt er gedemonstreerd bij het KEMA terrein waar ook de Provinciale Elektriciteitsmaatschappij zetelt.
Veel mensen bij demonstratie tegen dumpingen
Duizend mensen demonstreren in Amsterdam tegen de dumpingen. De opkomst is groot, gezien de korte voorbereidingstijd en minimale aankondiging. In tegenstelling tot de verwachtingen, een gezellige wandeling van de basisgroepen, wordt het een volwassen demonstratie met sprekers aan het eind.
Na de demonstratie gaan een aantal mensen naar Krasnapolsky, waar een verkiezingsbijeenkomst van het CDA plaats vindt. Er wordt gezongen: "Dump het CDA, dump de bijbel; geen atoomafval in zee!"
Protest bij Europees kernafval-congres
Activisten van Stop Borssele en Laka demonstreren in Amsterdam tegen een van de vele congressen die over radioactief afval gaan. In dit geval gaat het om een internationaal gezelschap van voornamelijk vertegenwoordigers uit nucleaire industrie en politiek dat gaat praten over publiek participatie bij beslissingen over het vinden van een eindberging voor radioactief afval. Er is bij de demonstranten weinig vertrouwen in de nucleaire industrie als het aankomt op openheid. “Omwonenden van nucleaire installaties willen graag worden geïnformeerd als het misgaat. Maar bij corporate nuclear communication gaat het kennelijk om met veel bombarie te kijken naar publieksparticipatie als men iets van omwonenden wil. Bijvoorbeeld dat ze niet in de weg gaan staan bij het begraven van radioactief afval.” Ze vinden dat er eerst met kernenergie gestopt moet worden: niet dweilen met de kraan open.