Vijftien activisten van Greenpeace lukt het om op de koepel van de HFR-onderzoeksreactor op het terrein van het ECN in Petten te klimmen. De actie, een blamage voor de beveiliging van deze reactor, vindt plaats precies tien jaar na het ongeluk in de reactor van het Oekraïense Tsjernobyl. Op de koepel wordt een groot spandoek gehangen: "Tsjernobyl kan overal". Greenpeace protesteert met deze actie ook tegen de ECN en een consortium van de Nederlandse industrie (DNC, de Dutch Nuclear Consortium), die in Oost-Europa proberen orders in de wacht te slepen bij het oplappen van oude en onveilige reactoren. Alle activisten worden gearresteerd, maar na korte tijd vrijgelaten. Twee verslaggevers moeten hun videoband van de actie afgeven, (maar hadden deze al verwisseld met een lege band). Volgens een woordvoerder is de veiligheid van de reactor niet in het geding geweest, omdat het onmogelijk is vanaf de koepel de bedrijfsvoering te verstoren. In november 1988 lukte het een groep mariniers om de centrales snel te overmeesteren. Als reactie daarop zegde minister De Korte (EZ) toe dat de reactor 'binnenkort ondoordringbaar' zou zijn.

Greenpeace biedt minister van EZ Jorritsma in Den Haag 7.000 protestbriefkaarten aan omdat ze toestemming heeft gegeven brandstof uit de reactor in Petten bij de Covra in Borssele op te slaan. De opslag zal gaan gebeuren in een loods voor laag- en middel radioactief afval. De opslagbassins bij de HFR in Petten zijn overvol omdat de Verenigde Staten weigert de splijtstofstaven terug te nemen. De VS vindt al heel lang dat de HFR om moet schakelen op een andere splijtstof en om nu de druk te verhogen nemen ze de brandstof (die in het verleden door hen geleverd is) niet terug. Als de opslag van de splijtstof niet bij de Covra toegestaan zou worden, zou de HFR op termijn dicht moeten.

Bijlage:

Onder grote politiebewaking rijdt er vanuit Petten een transport met hoogradioactief afval (brandstof van de proefreactor op het ECN-terrein) naar de COVRA in Borssele. Aan dit eerste van drie transporten is veel juridisch en procedureel getouwtrek vooraf gegaan. De ECN zit met haar brandstof in de maag. Normaliter wordt dat getransporteerd naar de VS, waar de reactor ook haar nieuwe brandstof van krijgt. Maar door besluiteloosheid van de HFR-exploitanten om om te schakelen naar andere brandstof, wil de VS het afval niet terug nemen. De reactor moet sluiten als er geen oplossing gevonden wordt. Het afval wordt nu opgeslagen bij de COVRA in een loods voor laag- en middelactief afval. In Zeeland is er veel ongenoegen: ze voelen zich als vuilnisvat gebruikt. Al in april 1999 werden er door Greenpeace 7000 Zeeuwse protestkaarten afgeleverd bij het ministerie van Economische Zaken. Eerder al had de SP bij de COVRA actie gevoerd tegen het voornemen.
Zo’n 25 activisten (voornamelijk van de SP) proberen op de snelweg bij Rilland het transport te blokkeren. Maar de enorme overkill aan politie sluit de groep demonstranten op de parkeerplaats naast de snelweg in, als het transport in de buurt komt. Het is sinds lange tijd weer een eerste poging om tegen hoogradioactieve afval transporten uit kerncentrales actie te voeren.

Bijlage:

Opnieuw een blokkade actie van (voornamelijk) SP tegen het transport van hoogradioactief afval van Petten naar de COVRA. Bij Reimerswaal willen de activisten met kruiwagens vlak voor het transport de snelweg op (vlak voor het transport is er altijd een ‘autoloze’ ruimte, omdat niemand het transport mag inhalen en opritten worden afgezet). De aanwezige ME grijpt hard in en er vallen klappen. De activisten snappen iets niet: je mag blijkbaar alles blokkeren (boeren, taxichauffeurs, vrachtwagenchauffeurs, etc), als het maar voor je eigen portemonnee is. Voor het milieu wordt niets getolereerd.